Mama + Abah , thanks a lot...

Taw napa tiba2 terasa emo sgt, seyes.. nak nagis bila nk mencurahkan something di blog terchenta nie.. maybe I feel that I going to lose something precious to me..., yes I guess so... after menghantar PJ balik.. (bukan la mnghantar just takat melambai-lambai..), saya masuk dlm bilik, pas solat asar, zap.. saya ajak mama g jejalan ke KLCC... well, bukan takat jejalan jer.. tp ader udang di balik mee.. udang besar lagi 2.. heheheh

In May, to a lot of moment that going will be a history in my life ever..., bulan nie la jatuh hari Ibu, both of my parents birthday...., maybe this is the last year for me to celebrate it with my parents..., after x leh dh, coz nk kena jaga hati org lain plak.... huhuhuhuhu

Saya bukanlah anak org berada, just anak org kebanyakkan, saya x mampu nk hadiahkan intan pertama, emas dan benda-benda mewah kepada org tua saya, cukup la sekadar yg saya mampu. Saya masih igt lagi, semasa saya mula2 masuk di alam pekerjaan, saya memulakan tugas saya sebagai pegawai N27 (sambilan) di salah sebuah kementerian... nama pown dh sambilan, gaji pown x la gah mana... tapi saya berbangga kerana saya berjaya membelikan sebuah beg sandang ( yg kecik lagi cute dan lg mute) kepada ibu saya...Yes, I so happy that I manage to buy it to her..,saya happy bila saya tengok muka mak saya happy...For ayah, saya x beli pe2.. ye la, gaji saya ciput nie, saya just bawak ayah kuar makan sambil celebrate birthday ayah.. huhuhuhu.

Bila dh dapat kerja baru, kena 2ggu stabil dulo... huhuhu, mmg saya x dapat nk belikan apa2 kat org tua saya, well, they understood coz they also like me...(nk 2ggu jadi stabil nie, bukan mudah.. ambik masa jugak). For this year, I manage to buy them a present, for my mum, I bought her a handbag with purse ( 1 set) and a sandal. For my dad, I bought a slack and two T-shirt. Wokeh la 2, klu nk bandingakan hadiah saya dengan hadiah yg kedua org tua saya berikan kepada saya mmg la tidak boleh dibandingkan, at least saya dapat gembirakan kedua org tua saya dh kira wokeh.

Ntah napa, saya jd sebak sgt, maybe this is the last year that I could do something for them as a gratitude...huhuhu( nk nagis, hati bersabar la), pasni susah dh nk uat.. kena mintak lampu hijau dulo, sekarang lampu asyik hijau jer de pown lampu merah atau kuning.

Mama n abah, terima kasih kerana telah membesarkan kak long sehingga menjadi org yang mama n ayah inginkan... tanpa mama n abah kak long, mungkin kak long tidak berdiri di tempat yng kak long berdiri sekrang nie.....kak long x mampu nk bagi intan emas , kak long hanya mampu buat mama n abah tersenyum jer.....(sebak sgt2... )